Geschiedenis

Geschiedenis van het karate

Er wordt aangenomen dat India het land van herkomst is. Een Buddhistische priester, in het Chinees “Daruma” genaamd, maar beter bekend als Bhodidarma, droeg zijn buddhistische zienswijze “Zen” uit naar de Chinezen. Reizende priesters kwamen tijdens hun reizen vaak in gevaar door zowel wilde dieren als door mensen. Ze mochten echter geen wapens dragen dus zij gingen zich bekwamen in allerlei vormen van verdediging. Karate komt van de woorden “leeg” en “hand”. (kara = leeg en te = hand). 
Vanuit China heeft Kempo zich verspreid naar het noorden (Mongolië), naar het oosten (Korea) en naar het zuidoosten, naar Okinawa (dat later tot Japan behoorde). Het werd bijzonder populair na het Kamakura tijdperk (ongeveer 1200 A.D.). In het bijzonder de krijgsklasse (Samurai) verwelkomde zowel de krijgsvormen als de Zen filosofie. De mystiek van het Zen buddhisme sprak hen aan, maar de werkelijke aantrekkingskracht was dat het hen voorzag van een discipline die hen in staat stelde tot een enorm uithoudingsvermogen en kunde in het vechten, omdat het hen speciale psychologische kennis verschafte en inzicht in zowel henzelf als in de tegenstander. 
Pas in 1901 werd karate zoals wij het nu kennen, openlijk gedoceerd in Okinawa. In 1916 kwam Gichin Funakoshi van Okinawa naar Tokyo om het moderne systeem van het karate in Japan uiteen te zetten. Een aantal van zijn leerlingen ging later zijn eigen weg en startten ieder voor zich een aparte karatestijl, waarbij de nadruk op een bepaald facet of andere benaderingswijze werd gelegd. Zo ontstonden onder meer: shotokan, wadokai, wadoryu en kyokushin karate.
Kyokushin Karate
Eén van die leerlingen van Funakochi was de koreaan Masutatsu Oyama (Korea, 27 juli 1923 - Tokio, 26 april 1994) die van mening was dat de vormen van Funakoshi en enkele van zijn mede-leerlingen, veel te “soft” was. Hij beoefende Chinese Kempo op z'n 9e jaar. Toen hij 12 was vertrok hij naar Japan en startte met het beoefenen van het judo. Hij werd daarna een leerling van Gichin Funokoshi en hij boekte zo'n snelle vooruitgang dat hij op z'n zeventiende 2e Dan en op z'n vierentwintigste 4e Dan werd. Oyama stelde als zijn levensdoel het verspreiden van de kennis van Karate. Hij bracht een jaar door in afzondering van de maatschappij, in tempels en in de bergen, zichzelf onderwerpend aan de fysieke hardheid van krijgskunst. In 1951 startte hij zijn eigen school en organisatie (Kyokushin Honbu) in Tokio. Oyama gebruikte elementen uit diverse andere stijlen en voegde die samen. Zo ontstond uit o.a. Goju, shotokan, goshin jiu-jitsu en kyusho de stijl Kyokushinkai. Dus van origine maken zelfverdediging, kata, kumite en ook onderdelen uit boksen en judo deel uit van deze harde vorm van budo karate.
Kyokushin Karate in Nederland
In 1961 werd kyokushin karate door Jon Bluming (6 feb 1933 - 17 dec 2018) in Nederland geïntroduceerd. Bluming richtte in 1962 de Nederlandse Karate Associatie op. In 1980 ontstond er een splitsing toen Oyama Loek Hollander aanwees als vertegenwoordiger in Nederland. Hollander heeft met andere leraren in Europa de Internationale Kyokushin Organisatie (IKO) groot gemaakt. Bluming ging verder met de IBK (Kyokushin Budo Kai). Na het overlijden van Oyama in 1994 kwam er ook wereldwijd een splitsing in diverse organisaties. Ook splitsingen in Nederland volgden tussen NKA, NKKO en IBK. Voormalig Oyama leerling hanshi Steve Arneil uit Engeland startte de International Federation of Karate Kyokushin (IFK) waarbij de Nederlandse Karate Associatie (NKA) zich aansloot. Sindsdien telt Nederland diverse Kyokushin organisaties waarvan NKA, NKKO, IBK Kyokushin en Shinkyokushin de grootsten zijn. 
Kyokushin Zeeland
Zie club historie
vlnr Loek Hollander, Jon Bluming en Steve Arneil
Mas Oyama

Kyokushin Zeeland

Terug naar boven